Halfslachtig, zo u wilt

De reactie van minister Kamp op het WRR-rapport ‘Naar een lerende economie’, is veelzeggend: we nemen het voor kennisgeving aan. De WRR kwam vorig jaar met een lange-termijnvisie op de vraag hoe Nederland in de toekomst geld gaat verdienen. De raad uitte daarin forse kritiek op het topsectorenbeleid. Zo is keuze voor deze sectoren, ‘die ons naar de top moeten leiden’, sterk politiek ingegeven. Het Innovatieplatform identificeerde in 2004 eerst vier sleutelgebieden: flowers and food, hightech, water en de creatieve industrie. In 2006 kwamen chemie en pensioenen erbij en in 2007 energie en life sciences and health en hoofdkantoren. De topsectoren zijn ook nog eens breed gedefinieerd en niet dekkend voor de Nederlandse economie. Bijna een kwart van alle bedrijven behoorde in 2010 tot een topsector. De dienstensectoren blijven onderbelicht, en dat geldt zeker voor de collectieve sectoren, zoals zorg en onderwijs, aldus de raad (zie ON331).

Kamp reageerde in NRC Handelsblad: “Met dit beleid maken we de negen sectoren waarin 96 procent van alle innovatie zit nog sterker. Die trekken de rest van de economie mee. Vroeger bepaalden overheid, kennisinstellingen en bedrijven afzonderlijk waarnaar onderzoek werd gedaan en hoe geld werd verdeeld. Nu doen we dat samen. Dat is zo’n goed model, daar is geen alternatief voor.” Met de beter dan verwachte groeicijfers voor de economie kent het zelfvertrouwen van het kabinet geen grenzen, lijkt het.

Kamp voegt er aan toe dat het topsectorenbeleid pas een jaar bestaat en dat de betrokken partijen ermee door willen. Hij gaat er gemakshalve aan voorbij dat zijn voorganger Verhagen al bezig was, daartoe aangezet door VNO- voorzitter Bernard Wientjes. Natuurlijk willen bedrijven door met dit beleid. Het zou dodelijk zijn als er nu weer een nieuw innovatiesysteem zou worden opgetuigd, het zoveelste in de afgelopen veertig jaar.