Stokpaard & Standbeeld

Staatssecretaris Sander Dekker van OCW heeft op de valreep de Stevinpremie in het leven geroepen. Volgend jaar zullen er naast drie à vier Spinoza-winnaars ook twee Stevin-winnaars op het podium staan.

Sinds 1998 bestond al het Simon Stevin Meesterschap voor uitblinkende technisch-wetenschappelijke onderzoekers aan de Nederlandse universiteiten en de para-universitaire instituten. Deze prijs maakt plaats voor de Stevinpremie, waarvoor wetenschappers uit alle vakgebieden in aanmerking komen. Twee Stevinlaureaten ontvangen volgend jaar elk een premie van 2,5 miljoen euro voor een toepassingsgericht onderzoek, omdat ze “met hun wetenschappelijk oeuvre vooral belangrijk hebben bijgedragen aan de valorisatie van kennis en daarmee een grote maatschappelijke of economische impact hebben gehad”, zo legt de staatssecretaris uit.

Valorisatie is het stokpaardje van Dekker. Terecht vindt hij dat de valorisatie van wetenschappelijke kennis in Nederland te wensen over laat. Maar de vraag is of dat de schuld is van de wetenschappers. Ze weten doorgaans donders goed wat de maatschappelijke of economische impact van hun onderzoek kan zijn, al was het maar omdat ze dit ook moeten aangeven als ze in aanmerking willen komen voor nationale of Europese onderzoeksubsidies.